انواع کسب و کار

زمانی که فرآیند راه‌اندازی کسب و کار خود را شروع کردید، احتمالاً به مواردی در چک لیست علاقه‌مند شدید که خلاقیت شما را برانگیخت، مانند کامل کردن یک سطح فروش یا ایجاد یک وب‌سایت تجاری. سایر کارهایی که باید انجام شوند کمتر واضح و کمتر فریبنده برای تکمیل هستند، اما به همان اندازه مهم هستند – گاهی اوقات حتی بیشتر.

در واقع، یکی از آن وظایف پشت صحنه بسیار مهم است، اولین قدمی است که باید پس از شروع مرحله راه اندازی بردارید: تعیین نوع ساختار کسب و کار برای شروع یک کسب و کار.

این تصمیم تقریباً بر تمام جنبه های عملیات شما تأثیر می گذارد. اگرچه وسوسه انگیز است که انتخاب را صرفاً رسمی در نظر بگیرید، مهم است که گزینه های خود را کاملاً بررسی کنید تا سرمایه گذاری شما برای موفقیت در موقعیت قرار گیرد. در این مقاله بررسی خواهیم کرد:
. چرا نوع کسب و کار شما اهمیت دارد؟
. 12 نوع ساختار تجاری
. چگونه تصمیم بگیرید که کدام نوع ساختار تجاری برای شما مناسب است

انواع کسب و کار – آکادمی دکتر ابراهیم پور

کسب و کار چیست؟

اصطلاح کسب و کار به یک سازمان یا نهاد تجاری اطلاق می شود که در فعالیت های تجاری، صنعتی یا حرفه ای فعالیت می کند. هدف یک تجارت سازماندهی نوعی تولید اقتصادی کالا یا خدمات است. کسب و کارها می‌توانند نهادهای انتفاعی یا سازمان‌های غیرانتفاعی باشند که یک مأموریت خیریه یا پیشبرد یک هدف اجتماعی را انجام می‌دهند. کسب‌وکارها از نظر مقیاس و دامنه از شرکت‌های انفرادی گرفته تا شرکت‌های بزرگ و بین‌المللی متفاوت هستند.

اصطلاح تجارت همچنین به تلاش ها و فعالیت هایی اطلاق می شود که افراد برای تولید و فروش کالاها و خدمات به منظور کسب سود انجام می دهند.

انواع کسب ‌و‌ کار

دسته‌بندی‌های متنوعی برای کسب ‌و‌ کارها وجود دارد. به طور کلی کسب ‌و‌ کارها این 6 گروه را دربرمی‌گیرند:

1_ کسب ‌و‌ کارهای خدماتی
کسب ‌و‌ کارهای خدماتی شامل آن دسته از مشاغل هستند که کالای محسوس یا قابل لمس ندارند. اما خدمات با ارزشی به مشتری یا کاربران ارائه می‌دهند. انواع مهارت‌ها، آموزش، تبلیغات و خدمات شهری در این گروه جای می‌گیرند مثل بانک‌ها، بیمه، موسسه‌های مالی، مدارس و دانشگاه‌ها، شرکت‌های حقوقی و حسابداری و …

2_ کسب ‌و‌ کارهای بازرگانی
کسب ‌و‌ کارهای بازرگانی مشاغلی هستند که محصولات یا خدمات قابل عرضه و فیزیکی در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌دهند و اساس کارشان بر مبنای درآمد و سودی است که از فروش محصولات‌شان به دست می‌آورند.

3_ کسب ‌و‌ کارهای تولیدی
در کسب ‌و‌ کارهای تولیدی محصولات اولیه، در جریان تولید، به قصد مصرف به محصول جدید تبدیل می‌شوند تا وارد چرخۀ تولید کالا شوند. بسیاری از کارخانجات و تولیدی‌ها در این گروه قرار می‌گیرند.

4_ کسب ‌و‌ کارهای اینترنتی
با فراگیر شدن استفاده از اینترنت، کسب ‌و‌ کارهای اینترنتی فراگیر شده‌اند. یک لپ‌تاپ یا گوشی موبایل و اینترنت پرسرعت کافی است تا در این حوزه فعالیت کنید. این مدل کسب ‌و‌ کار برای خیلی از افراد جذاب است. نیازی نیست مکان مشخصی برای کارتان داشته باشید، در هر زمانی از شبانه‌روز می‌توانید تجارت‌تان را پیش ببرید. از مزیت‌های کسب ‌و‌ کارهایی که بر بستر اینترنت فعال هستند امکان دورکاری وجود دارد.

5_ کسب ‌و‌ کارهای حوزه تکنولوژی
کسب ‌و‌ کارهای حوزۀ تکنولوژی مخصوص گروهی است که به علم کامپیوتر و فناوری اطلاعات اشراف کامل دارند و در این حوزه فعالیت می‌کنند.

6_ کسب ‌و‌ کارهای خانگی
کسب ‌و‌ کارهای خانگی نیازی به مکان و زمان مشخصی ندارند. در زمان گذشته این کسب ‌و‌ کار به شیوه سنتی مثل تولید محصولات خانگی (مربا، ترشی، عسل، ترشی، نان) انجام می‌شد. اما با حضور اینترنت نسبت به قبل در نحوۀ ارائۀ محصولات و خدمات‌ تغییری اساسی کرد و اینستاگرام در رشد این کسب ‌و‌ کارها تاثیر بسیاری داشت.

همان‌طور که گفتیم دسته‌بندی‌های گوناگونی برای انواع کسب ‌و‌ کارها وجود دارد. کسب ‌و‌ کارها بر اساس نوع مالکیت نیز به گروه‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند.

. کسب ‌و‌ کارهای مالکیتی
. کسب ‌و‌ کارهای شراکتی
. شرکت سهامی
. شرکت تعاونی
. شرکت با مسئولیت محدود

وارد شدن به هرکدام از این حوزه‌ها علاوه بر سرمایۀ اولیه، ایده و نقشۀ راه عزمی جزم می‌خواهد که بر اساس اهداف کوتاه و بلند مدت در مسیر پیش بروید. باید خودتان را برای رویارویی با مشکلات، چالش‌ها و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی آماده کنید و نقشه‌ها و استراتژی‌های جایگزین داشته باشید تا هروقت لازم شد مسیرتان را تغییر دهید. راه‌اندازی هر کسب ‌و‌ کاری نیاز به آموزش و آگاهی و حضور افرادی خبره و همراه برای پیشرفت و رسیدن به اهداف تعیین شده دارد.

انواع کسب و کار – آکادمی دکتر ابراهیم پور

12 نوع ساختار کسب و کار

چهار نوع متداول از ساختارهای کسب و کار عبارتند از: مالکیت انحصاری، مشارکت، شرکت های بزرگ و LLC. با این حال، زیرمجموعه هایی در این طبقه بندی ها و همچنین انواع دیگری از مشاغل وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند.

هر نوع واحد تجاری مزایا و معایب خاص خود را دارد، به ویژه در زمینه حسابداری، مالیات و بدهی. در این بخش، یک نمای کلی از هر یک از انواع مشاغل زیر ارائه خواهیم کرد:

1. شرکت های انحصاری
2. شرکت های با مسئولیت محدود (LLC)
3. مشارکت عمومی (GP)
4. مشارکت محدود (LP)
5. مشارکت با مسئولیت محدود (LLP)
6. شرکت C (C Corp)
7. شرکت S (S corp)
8. شرکت نزدیک (CC)
9. شرکت عام المنفعه (PBC)
10. شرکت غیر انتفاعی
11. تعاونی
12. سرمایه گذاری مشترک

1. شرکت های انحصاری

یک شرکت انفرادی ساده ترین و مقرون به صرفه ترین ساختار کسب و کار است زیرا تشریفات قانونی کمتری را شامل می شود. اساساً، تنها کاری که برای راه اندازی یک شرکت انفرادی باید انجام دهید این است که شروع به کسب و کار کنید – چه یک کسب و کار خرد باشید و چه چیز بزرگتر. به خاطر داشته باشید که اگرچه دولت فدرال به شرکت های انفرادی برای انجام اقدامات اضافی نیاز ندارد، دولت ایالتی یا محلی شما ممکن است.

شرکت‌های انفرادی نهادهای انتقالی هستند، به این معنی که صاحبان مشاغل در اظهارنامه مالیاتی شخصی خود ادعای سود می‌کنند. در نتیجه، گزارش حسابداری و مالیاتی نسبتاً ساده است و صاحبان مشاغل فقط باید یک مجموعه مالیات بپردازند.

از طرف دیگر، مالکیت انفرادی می تواند یک گزینه پرخطر باشد زیرا از نظر قانونی، مالک مسئولیت کامل فعالیت های کسب و کار را بر عهده دارد. بنابراین، اگر شرکت انفرادی شما با مشکلات حقوقی یا مالی مواجه شود، دارایی های شخصی شما (مانند خانه و پس انداز شخصی شما) ممکن است در خطر باشد.

گفته می‌شود، اگر کسب‌وکار شما مستلزم هزینه‌های قابل‌توجهی برای راه‌اندازی یا عملیاتی نباشد و قصد ندارید افراد دیگر را در کسب‌وکار مشارکت دهید، احتمالاً یک شرکت انفرادی یک شرط مطمئن است. این ساختار تجاری به طور کلی برای فریلنسرها، صاحبان فروشگاه های آنلاین، مربیان شخصی و مشاوران مناسب است.

اگر می‌خواهید فعالیت‌های جانبی را شروع کنید یا مطمئن نیستید که سرمایه‌گذاری شما یک کار تمام وقت خواهد بود، ممکن است به عنوان یک مالک انفرادی شروع به کار کنید. اگر شرکت شما گسترش یابد، همیشه می توانید ساختار کسب و کار خود را در ادامه راه تغییر دهید. به عنوان مثال، پیر امیدیار eBay را در سال 1995 به عنوان یک شرکت انفرادی راه اندازی کرد و هفت ماه بعد آن را به ثبت رساند.

انواع کسب و کار – آکادمی دکتر ابراهیم پور

2. شرکت های با مسئولیت محدود (LLC)

LLC یکی از منعطف ترین گزینه ها برای ساختار کسب و کار شما است. این نوع کسب و کار، حمایت‌های مربوط به مسئولیت شرکت‌ها را با مزایای مالیاتی عبوری و انعطاف‌پذیری یک شرکت انفرادی ترکیب می‌کند.

LLCها سهامی را برای کارمندان یا سرمایه گذاران خارجی ارائه نمی دهند. در عوض، آنها عضویت را به افراد دارای سهام مالکیت پیشنهاد می کنند. اعضا می توانند عملیات روزانه تجاری یک LLC را خودشان مدیریت کنند، یا می توانند بیشتر شبیه هیئت مدیره شرکتی باشند که بر فعالیت های مدیران و افسران شرکت غیرعضو نظارت می کنند. از آنجایی که فرصت بیشتری برای ترکیب نقش‌های عضو و کارمند وجود دارد، افرادی که در شرکت‌های LLC درگیر هستند نسبت به شرکت‌ها در معرض مسئولیت‌های شخصی بیشتری هستند.

انواع مشاغلی که از ساختار LLC استفاده می کنند از مشاغل تک نفره تا شرکت های بزرگ متفاوت است. فوربس، دیلویت و کیند تنها چند نمونه برجسته از LLCها هستند.

همانطور که از نام آن پیداست، یک شراکت دو یا چند نفر را قادر می سازد تا با هم یک کسب و کار راه اندازی کنند. تشکیل یک شراکت یک راه ساده برای تقسیم مسئولیت ها و پاداش هایی است که با داشتن یک شرکت همراه است.

مانند یک شرکت انفرادی، شراکت نیازی به راه‌اندازی یک نهاد حقوقی جداگانه ندارد، که شروع را آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌کند. همچنین مانند شرکت های انفرادی، شرکت های تضامنی نیز نهادهای انتقالی هستند. سود به سادگی به طور مستقیم بین شرکای فردی توزیع می شود و به عنوان درآمد شخصی مشمول مالیات می شود.

شراکت ها برای همه یکسان نیستند – سه نوع مختلف وجود دارد و هر کدام ویژگی ها، مزایا و معایب متفاوتی دارند. کسب و کار شما به هر شکلی که باشد، عاقلانه است که یک قرارداد مشارکت ایجاد کنید که به وضوح نقش ها، مسئولیت ها و فرمول های تقسیم سود را مشخص کند.

3. مشارکت عمومی (GP)

اگر قصد دارید یک تجارت را به عنوان یک مشارکت واقعی اداره کنید که در آن مسئولیت ها، دستاوردها و خطرات را به طور مساوی با شرکای خود تقسیم کنید، یک مشارکت عمومی برای شما مناسب است. هر یک از شرکا در تصمیم گیری های قانونی و عملیات روزانه حق حرفی برابر دارند.

این برابری به مسئولیت نیز گسترش می یابد. همه شرکا در قبال بدهی ها و مشکلات حقوقی یکسان مسئولیت دارند، حتی اگر یک شریک به طور مستقیم علت آن باشد. اگر یکی از شریک ها را ترک کند، کل شرکت می تواند منحل شود.

شرکت‌های خدمات حرفه‌ای با دو یا چند مؤسس، مانند شرکت‌های معماری یا آژانس‌های تبلیغاتی، اغلب برای شرکت‌های عمومی مناسب هستند. شرکت‌هایی که برای راه‌اندازی نیاز به سرمایه اولیه دارند، مانند رستوران‌ها یا گالری‌های هنری، نیز تمایل دارند پزشکان عمومی تشکیل دهند.

4. مشارکت محدود (LP)

مشارکت محدود شامل یک شریک عمومی است که معمولاً تجارت را اداره می کند و تمام مسئولیت ها را بر عهده می گیرد و همچنین یک شریک با مسئولیت محدود (معروف به “شریک خاموش”) که سرمایه ای را ارائه می دهد اما در عملیات روزانه شرکت نمی کند. شرکای خاموش معمولاً سهم متناسبی از سود کسب می کنند و مسئولیت آنها محدود به سرمایه گذاری اولیه آنها در شرکت است.

از آنجایی که LP ها راه اندازی و انحلال آسانی دارند، به ویژه برای پروژه های کوتاه مدت که نیاز به سرمایه گذاری قابل توجهی دارند مفید هستند. برای مثال، تولیدات فیلم اغلب به‌عنوان LP عمل می‌کنند که در آن استودیو شریک اصلی و سرمایه‌گذاران شرکای بی‌صدا هستند. ساختار تجاری LP همچنین می تواند برای پروژه های املاک و مستغلات، شرکت های سهام خصوصی و مشاغل کوچک که نیاز به سرمایه گذاری قابل توجهی دارند مفید باشد.

5. مشارکت با مسئولیت محدود (LLP)

در یک LLP، هر شریک مسئولیت محدودی در قبال تأثیرات و فعالیت های شرکت دارد، حتی اگر آنها نقش فعالی در مدیریت کسب و کار داشته باشند. هر یک از شرکا از یک طرح تقسیم سود ساده بهره می برند و در عین حال از محافظت در برابر بدهی ها و بدهی های شرکت به عنوان یک کل برخوردار می شوند.

قوانین تشکیل یک LLP از ایالت به ایالت دیگر متفاوت است. در برخی مکان‌ها، فقط حرفه‌های خاصی که نیاز به مجوز دارند می‌توانند LLP تشکیل دهند، مانند پزشکان، حسابداران و مشاوران مالی. LLPها متخصصان را قادر می‌سازند تا هزینه‌ها و سودهای سربار را به اشتراک بگذارند، بدون اینکه در معرض ادعاهای اشتباهی که علیه افراد دیگری در گروه وضع می‌شود، قرار بگیرند.

اگر یک شرکت تشکیل دهید، شرکت شما جدا از شما وجود دارد. این یک نهاد جداگانه با حاکمیت، مالیات و بدهی خاص خود است. از آنجایی که افراد نمی توانند شخصاً مسئول تأثیرات، اقدامات یا بدهی های یک شرکت باشند، این ساختار به طور قابل توجهی خطر احتمالی برای مالکان و سرمایه گذاران را کاهش می دهد.

معاوضه برای این حفاظت پیچیدگی است. الزامات و مقررات نگهداری سوابق بیشتری نسبت به سایر انواع کسب و کار حاکم است. شرکت ها صرف نظر از اندازه شرکت و نوع شرکت، مقدار قابل توجهی از سربار اداری را شامل می شوند.

انواع کسب و کار – آکادمی دکتر ابراهیم پور

6. شرکت C (C Corp)

شرکت C نوع شرکتی است که احتمالاً با کلمه “شرکت” مرتبط می شوید. این یک نهاد قانونی است که دارای هیئت مدیره ای است که مسئول هدایت تصمیمات تجاری است. شرکت C مشمول مالیات بر درآمد شرکتی است، به این معنی که شرکت به عنوان یک نهاد فردی و کارکنان و سهامداران منفرد آن از درآمد شخصی خود مالیات می گیرند.

اگر می خواهید شرکت شما سهامی عام شود و سهام را در بورس بفروشد، شرکت C راه حلی است که باید انجام دهید. بسیاری از نام‌های تجاری عمومی مانند Apple یا Target به عنوان سپاه C سازماندهی می‌شوند. C Corps همچنین می تواند سهام را بدون معامله عمومی به منظور افزایش سرمایه برای ابتکارات بزرگ منتشر کند.

معمولاً راه اندازی و مدیریت سپاه C نسبت به مشارکت یا شرکت های انفرادی پیچیده تر است، اما انتقال مسئولیت و مالکیت بسیار آسان تر است. بار اداری ممکن است برای شرکت هایی که پتانسیل رشد سریع و مقیاس جهانی را فوراً دارند ارزشمند باشد.

7. شرکت S (S corp)

یک شرکت S چیزی از نوع تجارت ترکیبی است. سپاه S اشخاص حقوقی جداگانه ای هستند، با تمام ساختار و حاکمیتی که سپاه C مستلزم آن است. اما مانند شرکت‌های انحصاری و مشارکت‌ها، S Corps نیز نهادهای انتقالی هستند و سهامداران را قادر می‌سازد تا سود کسب و کار خود را از مالیات بر درآمد شخصی خود مطالبه کنند. در نتیجه، سپاه S تا حد زیادی از مالیات مضاعف که سپاه C با آن مواجه است اجتناب می کند.

شرکت ها برای واجد شرایط شدن به عنوان سپاه S باید معیارهای خاصی را رعایت کنند. از جمله:

. سپاه S فقط می تواند تا 100 سهامدار داشته باشد. این امر افزایش سرمایه از طریق فروش سهام را نسبت به C Corps دشوارتر می کند.
. سهامداران یک شرکت S باید در ایالات متحده اقامت داشته باشند.
. سپاه S می تواند تنها یک طبقه از سهام داشته باشد که هر سهامدار دارای حق رای و دسترسی به سود سهام است. در مقابل، C Corps می‌تواند طبقات مختلفی از سهام را ارائه دهد که به آرای برخی سهامداران رفتار ترجیحی می‌دهد و مزایای سود تقسیمی متفاوتی را ارائه می‌کند.

8. شرکت نزدیک (CC)

از آنجایی که آنها به صورت عمومی معامله نمی شوند، شرکت های نزدیک (معروف به “شرکت های خصوصی” یا “شرکت های خانوادگی”) تحت قوانین حاکمیتی و گزارش دهی ضعیف تری نسبت به سایر شرکت ها عمل می کنند و به سهامداران انعطاف پذیری و کنترل مشابه مشارکت را می دهند. تعداد سهامداران محدود است و معمولاً اعضای خانواده، کارمندان و سایرینی هستند که مستقیماً در شرکت دخیل هستند. این ساختار به سهامداران این امکان را می دهد که کنترل و انعطاف بیشتری در مدیریت شرکت، مشابه مشارکت داشته باشند.

در حالی که این قالب معمولاً با مشاغل کوچکتر مرتبط است، شرکت های نزدیک نیز برای شرکت های بزرگتر که به ساختار یک شرکت نیاز دارند و در عین حال مالکیت خانوادگی یا خصوصی را حفظ می کنند، مناسب هستند. سوپرمارکت های زنجیره ای Publix و شرکت تولیدی کوهلر نمونه هایی از شرکت های بزرگ خصوصی هستند.

9. شرکت عام المنفعه (PBC)

تعیین شرکت با منافع عمومی مکمل ساختار تجاری اصلی یک شرکت است و بر وضعیت مالیات فدرال آن تأثیری نمی گذارد. بسته به جایی که در آن قرار دارند، C Corps، S Corps، CCs و Co-ops می توانند برای وضعیت PBC واجد شرایط باشند.

PBC ها که به عنوان “شرکت های سودمند” نیز شناخته می شوند، به طور عمومی متعهد می شوند که بین دنبال سود و بهترین منافع جامعه و محیط زیست تعادل برقرار کنند. به خاطر داشته باشید که این ساختار کسب و کار از اعتبارنامه Certified B Corp متمایز است، که یک نام جداگانه است که شرکت ها می توانند از سازمان غیرانتفاعی B Lab دریافت کنند. بنابراین، شرکت شما می‌تواند یک شرکت سودمند بدون داشتن یک شرکت معتبر B باشد.

به عنوان مثال، Warby Parker یک شرکت C با نام PBC و گواهی B Corp است. این بدان معناست که این یک شرکت سهامی عام است که اهداف اجتماعی و زیست محیطی را بر سود سهامداران اولویت می دهد. وضعیت B Corp آن به این معنی است که آزمایشگاه B تأیید کرده است که استانداردهای تأثیرات اجتماعی و زیست محیطی خود را برآورده می کند.

انواع کسب و کار – آکادمی دکتر ابراهیم پور

10. شرکت غیر انتفاعی

شرکت‌های غیرانتفاعی از نظر فنی شرکت‌هایی در نظر گرفته می‌شوند، زیرا باید اساسنامه‌های شرکت را به ایالتی که در آن ثبت نام می‌کنند، ارسال کنند. اما تقریباً از هر نظر دیگر، سازمان‌های غیرانتفاعی شباهت چندانی با شرکت‌های معمولی ندارند.

حتی در مقایسه با یک شرکت B، سازمان های غیرانتفاعی ساختار و هدف بسیار متفاوتی دارند. یک شرکت B هنوز هم می‌تواند سود کسب کند و به سهامدارانش بپردازد، در حالی که سازمان‌های غیرانتفاعی سهامدار ندارند و مجبور به پرداخت سود سهام نیستند. در عوض، عواید در سازمان سرمایه گذاری مجدد می شود.

سازمان ها برای کسب وضعیت غیرانتفاعی باید تعدادی از معیارها را رعایت کنند. اما پس از تأسیس، مؤسسات غیرانتفاعی از پرداخت مالیات بر درآمد فدرال معاف هستند و واجد شرایط دریافت کمک های مالی و سایر کمک های مالی هستند.

سازمان‌های غیرانتفاعی معروف عبارتند از Sierra Club و Habitat for Humanity. به همین ترتیب، موسسات فرهنگی محلی، کلیساها و موسسات خیریه تقریباً همیشه به عنوان نهادهای غیرانتفاعی سازماندهی می شوند.

11. تعاونی

مانند سازمان‌های غیرانتفاعی، تعاونی‌ها (معروف به تعاونی‌ها) از نظر فنی شرکت‌هایی هستند، اما دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی هستند که آنها را متمایز می‌کند. یک تعاونی متعلق به مشتریان، کارکنان یا هر دو است. هیچ سهامدار یا سهامی وجود ندارد. مانند یک شرکت S یا یک شراکت، سود فقط به عنوان درآمد شخصی مشمول مالیات است.

مهم این است که هیچ مالکی سهم مالکیت نامتناسبی ندارد. در حالی که مدیران یک شرکت سنتی ممکن است سهام بیشتری نسبت به یک کارگر خط مقدم داشته باشند، هر یک از اعضای یک تعاونی حق حرف یکسانی دارند. صاحبان کارمند عمیقاً روی موفقیت شرکت سرمایه گذاری می کنند و اغلب با اهداف تجاری آگاهانه اجتماعی انگیزه بیشتری دارند.

به دلیل این ترتیب، تصمیم گیری در یک تعاونی می تواند کند باشد و رسیدن به یک اجماع می تواند چالش برانگیز باشد. منابع مالی سنتی مانند وام‌های بانکی و سرمایه‌های خطرپذیر ممکن است سخت‌تر باشد، بنابراین تعاونی‌ها ممکن است در حین رشد با مشکلات جریان نقدی مواجه شوند.

خرده‌فروشی در فضای باز REI یکی از معروف‌ترین نمونه‌های تعاونی مصرف است که مشتریان برای دسترسی به سود سهام سالانه یک بار حق عضویت می‌پردازند. یکی از بزرگترین تعاونی های متعلق به کارگران، Cooperative Home Care Associates، مراقبت های بهداشتی خانگی را در منطقه شهر نیویورک ارائه می دهد.

12. سرمایه گذاری مشترک

اگر در حال پیوستن به سایر مشاغل برای همکاری در یک پروژه یا کار خاص هستید، می توانید شراکت استراتژیک خود را با یک قرارداد سرمایه گذاری مشترک رسمی کنید. رسمی کردن رابطه تضمین می کند که کسب و کار شما استقلال خود را حفظ می کند و در عین حال از منابع سایر شرکت کنندگان بهره می برد. سرمایه گذاری های مشترک می تواند به شما و شرکایتان کمک کند تا در ابتکارات فوری سریعتر از زمانی که بخواهید به تنهایی آنها را مدیریت کنید، حرکت کنید.

بسیار مهم است که از قبل برنامه ریزی کنید تا مطمئن شوید که نقش ها و مسئولیت ها مشخص هستند. در مورد سهم خود از هزینه ها و تعهدات پروژه مذاکره کنید و از قبل یک استراتژی خروج واضح را مشخص کنید. در غیر این صورت، اگر پروژه متوقف شود یا از بین برود، ممکن است پایان دادن به سرمایه گذاری بدون هزینه های قانونی قابل توجه برای شما دشوار باشد.

هر نوع شرکتی می‌تواند در یک سرمایه‌گذاری مشترک مشارکت داشته باشد: به عنوان مثال، C Corps می‌تواند با سازمان‌های غیرانتفاعی در یک ابتکار خیریه شریک شود، و یک LLC می‌تواند یک سرمایه‌گذاری مشترک با یک مشارکت ایجاد کند. یک شرکت C نیز می تواند همین کار را با یک غیرانتفاعی انجام دهد. به عنوان مثال، زمانی که همه‌گیری جهانی در سال 2020 آغاز شد، شرکت تست تشخیصی Renalytix AI یک سرمایه‌گذاری مشترک با سیستم سلامت کوه سینا به نام Kantaro Biosciences برای توسعه کیت‌های تست آنتی‌بادی COVID ایجاد کرد.

انواع کسب و کار – آکادمی دکتر ابراهیم پور

چرا نوع کسب و کار شما اهمیت دارد؟

نوع کسب و کار شما (با نام مستعار “ساختار کسب و کار” یا “شخصیت تجاری”) طرح قانونی برای ایجاد و راه اندازی یک کسب و کار است. ساختار کسب و کار انتخابی شما مالکیت شرکت، توزیع سود، قدرت تصمیم گیری، الزامات نظارتی و مالیات را تعیین می کند.

فراتر از این پارامترهای سطح بالا، ساختار کسب و کار شما بر بسیاری از جنبه‌های عملیات روزمره، مانند هزینه‌های اداری، ثبت سوابق و برنامه‌ریزی مالیاتی تأثیر می‌گذارد. بانک‌ها و سرمایه‌گذاران ممکن است در هنگام تصمیم‌گیری برای دادن وام یا سایر منابع مالی به ساختار کسب‌وکار شما نگاه کنند. و اگر شرکت شما با مشکلات قانونی یا مالی مواجه شود، ساختار کسب و کار شما تعیین می کند که چه کسی مسئول است.

به طور خلاصه، نوع ساختار تجاری که انتخاب می‌کنید بر ساختار سازمانی شرکت شما در هر سطحی تأثیر می‌گذارد. بنابراین، بسیار مهم است که به دقت در مورد این تصمیم فکر کنید و از مشاور مالی، وکیل یا حسابدار خود بخواهید که در این مورد تصمیم گیری کند. انجمن های حرفه ای، اتاق های بازرگانی محلی، مخاطبین شبکه و مربیان تجاری نیز می توانند در صورت عدم توانایی در این مورد راهنمایی کنند. برای استخدام کسی در لحظه

اگرچه در صورت تغییر شرایط، می‌توانید کسب‌وکار خود را از یک نوع نهاد به دیگری تبدیل کنید، فرآیند انجام این کار می‌تواند پرهزینه و زمان‌بر باشد. بنابراین بهتر است کسب و کار خود را با ساختاری راه اندازی کنید که تمام رشد و تغییراتی را که می توانید پیش بینی کنید، در خود جای دهد.

چگونه تصمیم بگیرید که کدام نوع ساختار کسب و کار برای شما مناسب است؟

برای راه اندازی کسب و کار خود برای موفقیت بلندمدت و اجتناب از مسائل حقوقی یا مالی آینده، مهم است که جوانب مثبت و منفی هر ساختار کسب و کار را بسنجید. ویژگی ها و اهداف منحصر به فرد کسب و کار خود را در نظر بگیرید و تحقیق کنید که کدام ساختار با چشم انداز شما مطابقت دارد. ملاحظات خاص عبارتند از:

هزینه های راه اندازی، پیچیدگی و سرعت
ایجاد هر نوع کسب و کار مستلزم سطح متفاوتی از سرمایه گذاری است. به عنوان مثال، ایجاد یک شرکت یا LLC برای شروع نیاز به اسناد اداری دارد، در حالی که می توانید مالیات خود را به عنوان یک مالک انحصاری بدون ثبت کسب و کار خود در بسیاری از ایالت ها ثبت کنید.

پیامدهای مالیاتی
نوع کسب و کاری که ایجاد می کنید پیامدهای قابل توجهی بر مالیات شما خواهد داشت. در حالی که الزامات در سطح ایالتی و محلی متفاوت است، این دسته بندی های مالیاتی عمومی اعمال می شود:

. وضعیت مالیات عبوری: مالکیت انحصاری، شراکت، سپاه اس، شرکت های LLC و تعاونی ها دارای وضعیت گذرا هستند. همانطور که در بالا ذکر شد، این بدان معناست که صاحبان مشاغل سود کسب و کار را در اظهارنامه مالیاتی شخصی خود ادعا می کنند.
. مالیات مضاعف: مالیات مضاعف زمانی اتفاق می افتد که سود یک شرکت در هر دو سطح شرکتی و شخصی مشمول مالیات باشد. شرکت C به عنوان نهادهای مستقل مشمول مالیات می شود، در حالی که سهامداران و کارکنان آنها مالیات اضافی بر درآمد شخصی خود دارند. شرکت‌های بسته، سپاه B و تعاونی‌ها مشمول مالیات شرکت هستند، مگر اینکه برای وضعیت S Corp نیز ثبت نام کنند.
. معافیت مالیاتی: مؤسسات غیرانتفاعی از پرداخت مالیات معاف هستند، اما کارکنان آنها همچنان موظف به پرداخت مالیات بر درآمد هستند.

مسئولیت
قرار گرفتن شما در معرض خطر یک ملاحظه کلیدی هنگام تصمیم گیری در مورد نوع کسب و کار است. انتخاب یک نهاد تجاری که از دارایی‌های شخصی شما محافظت می‌کند، عاقلانه است اگر وارد بازاری پرنوسان می‌شوید، انتظار دارید حاشیه‌های سود ناچیز باشد، نیاز به سرمایه‌گذاری عمده داشته باشید یا خدمات حرفه‌ای را به دلیل ادعاهای اشتباه ارائه دهید.

جذب سرمایه
برخی از انواع کسب و کارها به افراد یا مؤسسات دیگر اجازه می دهند تا به عنوان شریک یا سهامدار در کسب و کار شما سرمایه گذاری کنند، در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند. اگر در حال حاضر سهامداران دیگری در هیئت مدیره دارید، یا قصد دارید آنها را در آینده اضافه کنید، به یک ساختار تجاری نیاز دارید که مشارکت آنها و همچنین یک وب سایت سازمان یافته برای جمع آوری کمک مالی را برای جمع آوری سرمایه از آنها در نظر بگیرد.

علاوه بر این، اگر قصد دارید از بانک ها و وام دهندگان تجاری کمک بگیرید، ممکن است از شما بخواهند که ساختار تجاری رسمی تری نسبت به یک شرکت یا مشارکت انفرادی ایجاد کنید. به طور مشابه، اثبات وضعیت غیرانتفاعی اغلب یک الزام برای سازمان‌های مبتنی بر مأموریت است که به دنبال کمک‌های مالی و کمک‌های عمده هستند.

هدف در مقابل سود
اگر کسب و کار یا سازمان شما مأموریتی فراتر از درآمدزایی دارد، ممکن است تصمیم بگیرید ساختاری ایجاد کنید که این اولویت ها را رسمیت دهد. با طراحی، سپاه B و تعاونی ها باید بین سودآوری و اهداف اجتماعی و زیست محیطی تعادل ایجاد کنند. نهادهای هدف محور ممکن است برای فرصت های سرمایه گذاری هدفمند، کمک های مالی و برنامه های دولتی واجد شرایط باشند.

قوانین محلی و ایالتی
در حالی که ساختارهای تجاری تا حدی توسط قوانین مالیاتی فدرال تعریف می شوند، مقررات ایالتی و محلی نیز نقش مهمی در تعیین نحوه فعالیت شرکت شما و اینکه کدام نهادها در دسترس هستند، ایفا می کنند. به عنوان مثال، برخی از ایالت ها نیاز به یک فرآیند ثبت رسمی برای مشارکت دارند و همه ایالت ها شرکت های نزدیک را به رسمیت نمی شناسند. گزینه های خود را به دقت بررسی کنید تا مفاهیم نظارتی، بدهی و مالیاتی ساختاری که ایجاد می کنید را درک کنید.